Monday, February 07, 2005

Ποτε θα βρουμε κατι καλό επιτέλους...?

Το Σάββατο το βράδυ καθόμουν με το άλλο μου μισό τη Ρουμπίνη και σκεφτόμασταν πόσοι πραγματικά μένουν δίπλα μας στις δύσκολες στιγμές...Και καταλήξαμε στο πολύ γνωστό τραγούδι του Ρέμου...
Μόνος μου το πέρασα κι αυτό και στο τέλος με γονάτισε
δεν υπάρχει λάθος και σωστό για τον άντρα (και τη Γυναίκα) που αγάπησε
μόνος μου το πέρασα κι αυτό με βαρύ τσιγάρο σέρτικο
μόνος μες στην νύχτα ακροβατώ στης ζωής μου το ζεϊμπέκικο...
Που θα πάει...
Θα υπάρξει ασπρη μέρα και για μας...

1 comment:

oTheos said...

An kai diskolo na to sinidotopoiisoume alla eimaste monoi...Kai einai diskolo giati den theloume na to pistepsoume..i monaksia den einai eukoli..exeis tin roubini omos..xexe